摘要：هدف این پژوهش، بررسی روند تحولی تعالی معنوی از دورۀ نوجوانی تا پیری در شهر اصفهان در سال 90-91 بود. حجم نمونه 409 نفر را شامل می‌شد. پژوهش با توجه به هدف، مطالعۀ مقطعی بود؛ بنابراین افراد بر حسب سن در 4 گروه سنی شامل 77 نفر نوجوان (18-14 ساله)، 202 نفر جوان (39-19ساله)، 113 نفر میان‌سال (65-40 ساله) و 23 نفر پیر (88-66 ساله) و بر طبق جنسیت در دو گروه جنسی (213 زن و 196 مرد) در پژوهش شرکت کردند. روش نمونه‌گیری در گروه سنی نوجوان به صورت چندمرحله‌ای تصادفی و در سایر گروه‌ها به صورت در دسترس بود. به منظور بررسی سازۀ تعالی معنوی از مقیاس ارزیابی احساسات مذهبی و معنوی (پیدمونت،2010) استفاده شد. این مقیاس پیش از انجام پژوهش تجزیه و تحلیل و روایی و پایایی آن تأیید شد. نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد که میان گروه‌های سنی از نظر روند تحولی تعالی معنوی، تفاوت معنی‌داری وجود دارد (05/0>P). مقایسه‌های زوجی نیز بیانگر وجود تفاوت معنی‌دار میان گروه سنی اول (18-14) با گروه‌های سنی سوم (65-40) و چهارم (88-66) و هم‌چنین میان گروه سنی دوم (39-19) با گروه‌های سنی سوم (65-40) و چهارم (88-66) بودند (05/0>P). نتایج نشان داد روند تحولی تعالی معنوی از نوجوانی تا پیری به صورت سیر صعودی است و در پیری به بالاترین حد خود می‌رسد، ولی تفاوت معنی‌داری بین دو جنس مشاهده نشد.
