摘要：هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه ساختاری مهارتهای ارتباطی با صمیمیت زناشویی در زوجین شهر اصفهان بود. پژوهش از نوع همبستگی چندگانه و نمونه شامل 400 زن و شوهر (200 زوج) بود که به شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای از بین زوجین شهر اصفهان در نیمه اول سال 1392 انتخاب شدند. نمره‌های آزمودنی‌ها به صورت جمع نمره زن و شوهر در نظر گرفته شد. به‌منظور جمع‌آوری داده‌ها، از پرسشنامه‌های صمیمیت زناشویی اولیاء (1385) و مهارتهای ارتباطی کوئین‌دام (2001) استفاده شد. داده‌ها به وسیله همبستگی پیرسون و رگرسیون گامبهگام تجزیه و تحلیل شدند. نتایج به‌دست آمده از همبستگی نشان داد که بین نمره‌های مهارتهای ارتباطی با صمیمیت زناشویی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. نتایج رگرسیون گامبهگام نشان داد که از بین پنج مهارت ارتباطی، چهار مهارت درک پیام، کنترل عواطف، قاطعیت در کلام و بینش نسبت به فرایند ارتباط توانستند صمیمیت زناشویی را پیش‌بینی کنند. همچنین، مدل معادله ساختاری مهارتهای ارتباطی با صمیمیت زناشویی نشان داد که مهارتهای ارتباطی 46/0 صمیمیت زناشویی را تبیین کردند. شاخص‌های نیکویی برازش IFI،NFI ، CFI و TLI این مدل بالاتر از 9/0 و قابل قبول است؛ اما مقدار شاخص RFI کمتر از 9/0 و غیرقابل قبول است. شاخص RMSEA نیز دارای مقدار قابل قبول 7/0 است که نشانه برازش مناسب مدل است. در نهایت، مدل ارائه شده، از برازش مناسبی با داده‌های جمع‌آوری شده در این پژوهش برخوردار بود.
