摘要：هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تأثیر مصرف هم‌زمان مکمل‌های کافئین و ال-کارنیتین بر انتخاب سوبسترای مصرفی درحین تمرین و اثر احتمالی آن بر عملکرد استقامتی در مردان کاراته‌کار نخبه بود. تعداد 12 کاراته‌کار در چهار کوشش مجزا با فاصلة زمانی یک هفته، مکمل‌دهی کافئین ( پنج میلی گرم بر کیلوگرم )، کارنیتین ( سه گرم )، کافئین-کارنیتین ( پنج میلیگرم بر گیلوگرم + سه گرم ) و دارونما ( 250 میلیگرم لاکتوز ) را دریافت کردند و نیز آزمون فزایندة ارگومتری را انجام دادند. گازهای تنفسی درخلال آزمون و نمونة خونی قبل و بعد از آزمون، جمع‌آوری شدند. نقاط Fatmax به‌عنوان نقطه‌ای که چربی بیشترین سهم را در انرژی مصرفی تمرین دارد و Cross over به‌عنوان نقطه‌ای که سوخت غالب از چربی به کربوهیدرات تغییر می‌کند، تعیین و بار کاری و اکسیژن مصرفی معادل با آن‌ها استخراج شد و با تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر بین کوشش‌ها مقایسه شدند. پس از مصرف کافئین و ترکیب کافئین و ال-کارنیتین، میزان تغییرات اسید چرب پلاسما (FFA) درحین تمرین، بار کاری و اکسیژن مصرفی معادل با آستانة بی‌هوازی، نقاط Cross over و Fatmax نسبت به کوشش کنترل بیشتر بود (همه 0.05 > P). این متغیرها در کوشش مصرف ترکیبی به‌طور معنا‌داری مقادیر بیشتری نسبت به کوشش مصرف کافئین تنها داشتند (0.05 >P ). مصرف ال-کارنیتین تفاوتی در این متغیرهای مطالعه‌شده نسبت به کوشش کنترل ایجاد نکرد. به‌طورکلی، مصرف مکمل کافئین با تغییر در سوبسترای مصرفی به‌سمت چربی سبب بهبود عملکرد استقامتی می‌شود و مصرف هم‌زمان با ال-کارنیتین می‌تواند این اثر را تشدید کند.
