摘要：هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تأثیر پیاده‌روی حاد تناوبی با محدودیت جریان خون بر غلظت پروتئین‌های 4EBP1، ERK و P38 عضلة اسکلتی مردان غیرفعال بود. پنج مرد غیرفعال سالم در دو جلسه پیاده‌روی حاد تناوبی با محدودیت جریان خون (پنج وهلة سهدقیقهای و یک دقیقه استراحت بین هر وهله با 55 درصد بیشینة ضربان قلب همراه با فشار شریان‌بند از فشار اولیة 120 به 160 میلی‌متر جیوة بالای عضله چهارسرران) و پیاده‌روی حاد تناوبی بدون محدودیت جریان خون (پنج وهلة سهدقیقهای و یک دقیقه استراحت بین هر وهله با 55 درصد بیشینة ضربان قلب) شرکت کردند. نمونه‌برداری از عضلة پهن خارجی ران در قبل و سه ساعت پس از تمرین از پای راست آزمودنی‌ها، با فاصلة پنج تا 10 سانتی از هم انجام گرفت. میزان پروتئین‌های 4EBP1، ERK و P38 به‌وسیلة تکنیک وسترن بلات بررسی شد. از آزمون‌های تی وابسته و تی مستقل پس از کسر نمرة پس‌آزمون از پیش‌آزمون، برای تحلیل داده‌های هر دو گروه استفاده شد (P ≤ 0.05). نتایج آزمون تی وابسته تفاوت معناداری را بین پیش‌آزمون و پس‌آزمون4EBP1 (0.001= P) و ERK( 0.049=P ) و نبود تفاوت معناداری را در P38 (0.452 = P) در گروه پیاده‌روی تناوبی با محدودیت جریان خون نشان داد. تفاوت معناداری نیز بین پیش‌آزمون و پس‌آزمون ERK (0.012 = P) و نبود تفاوت معنادار4EBP1 (0.064 =P ) و P38( 0.122=P ) در گروه پیاده‌روی تناوبی بدون محدودیت جریان خون مشاهده شد. نتایج آزمون تی مستقل تفاوت معناداری را بین دو شیوة تمرینی برای متغیرهای4EBP1 (0.068 =P )،ERK (0.091 = P) و P38(0.827 = P) نشان نداد (P ≥ 0.05). نتایج پژوهش نشان داد که پیاده‌روی حاد تناوبی همراه با محدودیت جریان خون مسیر پیام‌رسانی MAPK را فعال نمی‌کند.
关键词：تمرین پیاده‌روی;محدودیت جریان خون;هایپرتروفی;سنتز پروتئین
