摘要：هدف از پژوهش حاضر، مطالعة تأثیر دو شیوه تمرین «تناوبی با شدت زیاد» (HIIT) بر بیان ژن «پروتئین غیرجفت‌کنندة یک» (UCP-1) در بافت چربی سفید زیرپوستی موش‌های صحرایی بود. 24 موش صحرایی به سه گروه «کنترل» (هشت‌سر)، «تمرین تناوبی با حجم متوسط» (هشت‌سر) و «تمرین تناوبی با حجم زیاد» (هشت‌سر) تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه‌های تمرینی به‌مدت هشت هفته (پنج جلسه در هفته) در دو شیوه تمرین تناوبی شدید در دو حجم متفاوت (متوسط و زیاد) روی نوارگردان قرار گرفتند. 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین، آزمودنی‌ها بی‌هوش شدند و بافت چربی زیرپوستی آن‌ها (منطقة ران) برداشته شد. برای اندازه‌گیری بیان ژنِ UCP-1 از روش Real Time–PCR با نمایان‌سازی سایبرگرین استفاده شد. برای تحلیل آماری داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با سطح معناداری کمتر از 05/0 استفاده شد. میزان بیان ژن UCP-1 در گروه «تناوبی شدید با حجم زیاد» در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری داشت ((P = 0.04.؛ اما مقدار بیان این ژن در گروه «تناوبی شدید با حجم متوسط» در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری نداشت ((P = 0.52. نتایج بیانگر این است که برای دستیابی به گرمازایی غیرلرزشی در بافت چربی سفید، افزایش زیاد حجم تمرین در «تمرینات تناوبی با شدت زیاد» اهمیت زیادی دارد.
关键词：تمرین تناوبی با شدت زیاد;UCP-1;بافت چربی سفید;موش صحرایی ویستار
