摘要：هدف پژوهش حاضر مقایسة پاسخ برخی هورمون‌های متابولیکی به تمرین مقاومتی با شدت‌های مختلف با محدودیت و بدون محدودیت جریان خون در دختران فعال بود. در این پژوهش که با روش نیمه‌تجربی و طرح متقاطع انجام شد، 11 نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان با میانگین سنی 19 سال در سه وضعیت تمرین مقاومتی کم‌شدت با محدودیت و بدون محدودیت جریان خون و تمرین مقاومتی با شدت بالا بدون محدودیت جریان خون با فواصل یک‌‌هفته‌ای قرار گرفتند. جلسه‌های تمرین شامل حرکات فلکشن، اکستنشن بازو و زانو در سه نوبت با 15 تکرار بود. در گروه با محدودیت جریان خون، ناحیة پروکسیمال اندام موردنظر با تورنیکت (فشار 120-100 میلی‌متر جیوه) هنگام تمرین بسته می‌شد. نمونة خونی، قبل و بلافاصله بعد از تمرین حاد با هدف تعیین غلظت هورمون رشد، عامل رشد شبه‌انسولینی، تستوسترون، کورتیزول و لاکتات گرفته شد. برای تحلیل دادهها از آنالیز واریانس با اندازه‌گیری تکراری در سطح معناداری P≤0.05استفاده شد. برمبنای یافتهها، هورمون رشد و لاکتات در هر سه وضعیت تمرینی افزایش معناداری نسبت به پیش‌آزمون نشان دادند (P<0.001)؛ اما تفاوت معناداری در مقادیر تستوسترون (P=0.307) و عامل رشد شبه‌انسولینی (P=0.831) مشاهده نشد. همچنین، هورمون کورتیزول در هر سه وضعیت تمرینی کاهش معناداری نسبت به پیش‌آزمون داشت (P<0.001). به‌نظر می‌رسد که تمرین مقاومتی همراه با محدودیت جریان خون با شدت کم، به‌اندازة تمرین مقاومتی با شدت زیاد و بدون محدودیت جریان خون، بر پاسخ‌های هورمون رشد و فاکتورهایی مانند لاکتات (که می‌تواند باعث افزایش قدرت و هایپرتروفی شود) تأثیر داشته باشد.
关键词：محدودیت جریان خون;هورمون رشد;عامل رشد شبه‌انسولینی;تستوسترون;لاکتات
