摘要：هدف از پژوهش حاضر، مقایسۀ اثر هشت هفته تمرین تداومی و تناوبی بر دستگاه پرو-بی‌ان‌پی/کورین در بیماران قلبی پس از عمل جراحی پیوند شریان کرونر بود. بدین منظور، 36 بیمار (27 مرد و نه زن) (با میانگین سنی 81/5±32/60 سال، قد 25/9±64/164 سانتی‌‌متر، وزن 23/14±86/73 کیلو‌گرم، میزان چربی زیر‌پوستی 28/4±30/32 درصد، میزان فشار خون استراحتی اندازه‌گیری شده در حالت نشسته به ترتیب سیستولی49/6±67/142 و دیاستولی 16/5±50/84 میلی‌‌متر جیوه و ظرفیت عملکردی 49/2±8/7مت) هدفمند انتخاب شدند و سپس، به‌‌صورت تصادفی در سه گروه کنترل (بدون انجام برنامۀ تمرینی)، تمرینات تداومی و تناوبی (سه جلسه تمرین در هفته به مدت هشت هفته) با شدت‌‌های به‌‌ترتیب 65 تا 80 درصد و 80 تا 95 درصد ضربان قلب ذخیره جای‌‌گذاری شدند. نمونه‌‌گیری خونی نیز 48 ساعت قبل و بعد از دورۀ تمرینی انجام شد. پس از تعیین غیر‌طبیعی بودن توزیع داده‌‌ها از طریق آزمون شاپیروـویلک، از آزمون‌‌های ویلکاکسون و کروسکال والیس جهت تجزیه و تحلیل نتایج استفاده شد. نتایج نشان داد که در گروه کنترل، پرو-بی‌ان‌پی افزایش یافته و کورین و بی‌ان‌پی کاهش معناداری داشته‌‌اند (P=0.005,0.012,0.00). همچنین، در هر دو گروه تمرین تداومی و تناوبی، پرو-بی‌ان‌پی و بی‌ان‌پی کاهش و کورین افزایش یافته‌‌اند؛ اما این تغییرات تنها در گروه تمرین تناوبی معنادار بودند (P=0.005,0.002,0.002) علاوه بر این، تفاوت بین‌‌گروهی این تغییرات نیز معنادار بود(P≤0.001). به‌‌طور‌کلی، تمرین تناوبی در مقایسه با تمرین تداومی باعث بهبود بیشتر دستگاه پرو-بی‌ان‌پی/کورین پس از عمل جراحی پیوند شریان کرونر می‌‌شود.
