摘要：هدف از این پژوهش، مقایسۀتأثیر دو شدت فعالیت حاد هوازی بر غلظت آپلین پلاسما، گلوکز خون و شاخص مقاومت به انسولین در مردان مبتلابه دیابت نوع دو میباشد.بدینمنظور، 12 آزمودنی مبتلابه دیابت نوع دو (با میانگین سنی 6/3±6/52 سال، قد7/6± 3/171 سانتی‌متر و وزن 7/4±58/87 کیلوگرم) در پژوهش حاضر شرکت کردند. ابتدا و طی جلسهای، تن‌سنجی و اوج اکسیژن مصرفی (VO2peak) آزمودنی‌ها از طریق آزمون تعدیل‌شدۀ بروس محاسبهگردید. سپس، آزمودنی‌ها پس از گذشت حداقل 10 ساعت از ناشتایی،طی دو جلسه درمعرض آزمون دویدن روی نوارگردانبا دو شدت50 درصد و 80 درصد اوج اکسیژن مصرفی قرار گرفتند. علاوهبراین، نمونۀ خونی پیش از فعالیت، بلافاصله پس از آن و 24 ساعت پس از هر شدت فعالیت برای اندازه‌گیری سطوح آپلین، گلوکز و انسولین گرفته شد. بهمنظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نیزآزمون تحلیل واریانس درون‌گروهی دو‌راهه با اندازه‌گیری مکرر مورد استفاده قرار گرفت. برمبنای نتایج، تفاوت معناداری در مقدار آپلین پلاسما بین شدت‌های فعالیت مشاهده میشود (416.P=0 در شدت 50 درصد و 286.P=0 در شدت 80 درصد)؛ درحالی‌کهدر زمان نمونه‌گیری و تعامل بین شدتهاتفاوت معناداری وجود ندارد (0.05>P). همچنین، یافتهها تفاوت معناداری را در مقدار گلوکز خون و مقاومت به انسولین در شدت و زمان نمونه‌گیری و نیز تعامل بین این دو نشان نمیدهد (0.05>P). بهطورکلی، بهنظر می‌رسد فعالیت حاد هوازی در شدت بالا می‌تواند تأثیر معناداری بر غلظت آپلین پلاسما در مردان مبتلابه دیابت نوع دو ایجاد کند؛ درحالیکه تأثیری بر متغیرهای گلوکز و مقاومت به انسولین ندارد.
关键词：دیابت نوع دو;آپلین پلاسما;مقاومت به انسولین;گلوکز خون;شدت فعالیت ورزشی
