摘要：حضور فعال و هماهنگ داوران در تمامی لحظات رقابت فوتبالبهمنظور مشاهده، تشخیص مناسب و اعمال مقررات، نیازمند داشتن آمادگی جسمانی بالایی میباشد؛ ازاینرو، هدف از پژوهش حاضر، توصیف نیمرخ ترکیب بدن و پیکرسنجی و نیز بررسی ارتباط آنها با نتایج آزمونهای آمادگی جسمانی ویژۀ داوران لیگ برتر فوتبال ایران میباشد.آزمودنیهای این پژوهش، 70 داور مرد لیگ برتر فوتبال ایران (با میانگین سنی 45/37±4/36 سال، قد 05/6±59/179 سانتیمتر، تودۀ بدن 2/6±53/75 کیلوگرم، درصد چربی 97/11±3/15 درصد، VO2MAX برابر با 82/2±57/54 میلیلیتر بر کیلوگرم بر دقیقه و اوج و میانگین توان بیهوازی بهترتیب 98/40±66/532 و 72/37±50/518 وات) بودند. آزمونهای بیهوازی، هوازی، ترکیب بدنی و پیکرسنجی با استفاده از روشهای استاندارد در آکادمی ملی فوتبال ایران اندازهگیری شدند. همچنین، در بخش تجزیه و تحلیل داده‌ها بهمنظور تعیین رابطۀ بین متغیرهای پژوهش، از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان میدهد که بین شاخصهای پیکرسنجی، قد ایستاده، وزن، طول اندام تحتانی، قطر مچ دست، آرنج و زانو با توان بیهوازی و بین قد ایستاده و قطر مچ پا با توان هوازی رابطۀ معناداری وجود دارد (P≤0.05)؛ بنابراین، بهنظر میرسد که داوران لیگ برتر ایران از قد بلند، BMI پایین، VO2MAX و توان بیهوازی بالایی برخوردار هستند و این شاخصها میتوانند اهمیت قابلتوجهی در شناسایی استعدادهای داوری و تعیین ملاکهای ورودی برای گزینش داوران زبدۀفوتبال داشته باشند.
