摘要：هدفازپژوهشحاضر، مقایسۀ حداکثر اکسیداسیون چربی و شدتی از فعالیت ورزشی که حداکثر اکسیداسیون چربی در آن اتفاق میافتد (Fatmax)، در زنان تمرینکرده و تمریننکرده بود. 10 زن سالم تمریننکرده (با سطح فعالیت ورزشی کمتر از سه ساعت در هفته و میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی 34/0±66/2 لیتر در دقیقه) و 10 زن سالم تمرینکرده (از اعضای یک تیم بسکتبال باشگاهی با میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی 29/0±83/2 لیتر در دقیقه) که بهصورت هدفمند انتخاب شدند، نمونه آماری این پژوهش را تشکیل دادند. آزمودنیها پس از10 تا 12 ساعت ناشتایی شبانه، آزمون ورزشی فزایندهای را روی چرخ کارسنج با مراحل سه دقیقهای تا سرحد خستگی اجرا کردند. در طول آزمون گازهای تنفسی با استفاده از دستگاه گاز آنالایزر اندازهگیری شد و میزان اکسیداسیون مواد، حداکثر اکسیداسیون چربی و Fatmaxمحاسبه گردید. همچنین، از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر و تی مستقل بهمنظور مقایسۀ متغیرها در سطح P<0.05 استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین حداکثر اکسیداسیون چربی و Fatmax در آزمودنیهای تمرینکرده، بهطور معناداری بالاتر از مقدار آن در آزمودنیهای تمریننکرده میباشد (P<0.05). همچنین، مقادیر اکسیداسیون چربی در شدتهای بالاتر از 55درصد VO2max در افراد تمرینکرده، بهطور معناداری بالاتر از افراد تمریننکرده بود (P<0.05). بهطورکلی، بالابودن سطح آمادگی جسمانی افراد تمرینکرده سبب افزایش میزان اکسیداسیون چربی و کاهش اکسیداسیون کربوهیدرات در جریان فعالیت شده و شروع کاهش اکسیداسیون چربی در این افراد در شدت بالاتری اتفاق میافتد؛ بنابراین، دیرتر به منابع کربوهیدرات وابسته می‌شوند.
