摘要：هدف از این مطالعه، انجام یک مرور روایتی از ادبیات برای تعیین سازگاریهای فیزیولوژیکی عملکرد در پی تمرینات تناوبی شدید میباشد. تمرینات تناوبی شدید، به وهلههای تکراری با فعالیتهای تناوبی بهنسبت کوتاه با شدت تمام یا شدتی نزدیک به شدتی که VO2peak بهدست میآید نسبت داده میشود. با توجه به شدت تمرینات، یک تلاش HIT ممکن است از چند ثانیه تا چندین دقیقه طول بکشد که وهلههای گوناگون، بهوسیلۀ چند دقیقه استراحت یا فعالیت با شدت کم از هم جدا میشوند. از ویژگیهای بارز اینگونه تمرینات، حجم خیلی کم آن و در‌عین‌حال، اثربخشی بر هر سه سیستم انرژی میباشد. هر‌چند یک وهله فعالیت شدید، نیاز به میزان بیشتری از بازسازی ATP از سیستمهای تولید انرژی بیهوازی دارد، با افزایش تواتر تکرارهای شدید و اجرای آن بهصورت متناوب با ریکاوری بین وهلههای فعالیت، نیاز سلول عضلانی و مسیرهای متابولیکی را تغییر می‌دهد، بهگونه‌ای که سهم بازسازی انرژی از سیستم بیهوازی، بهسمت سیستم هوازی تغییر کرده و همزمان، این دو سیستم درگیر بازسازی ATP میشوند. در‌مجموع، سازگاریهای فیزیولوژیکی درگیر در بهبود اجرا در تمرینات تناوبی شدید را میتوان به تعامل نزدیک و همزمانی سه بعد مهم از بدن انسان؛ یعنی سازگاریهای محیطی (درون عضلۀ اسکلتی)، عصبی (واحدهای حرکتی و CNS) و سازگاریهای قلبی عروقی نسبت داد؛ بنابراین، با به‌کارگیری این تمرینات میتوان دامنۀ وسیعی از سازگاریهای متابولیکی و عملکردی که موجب بهبود هر دو سیستم هوازی و بیهوازی و آمادگی دستگاه‌های عمدۀ بدن میشود را انتظار داشت. این نتایج بیانگر این موضوع است که تمرینات تناوبی شدید با حجم بسیار کم، بدن را دستخوش تغییرات عمدهای میکند که حاکی از کارا‌بودن و مقرون‌بهصرفه‌بودن اینگونه تمرینات، به‌ویژه از لحاظ زمانی میباشد.
关键词：تمرینات تناوبی شدید;اجرای هوازی و بیهوازی;سازگاری
