摘要：هدف ازپژوهش حاضر بررسی اثر 12 هفته تمرین استقامتی تناوبی برتغییرات شاخص‌های آنتروپومتری وتغییرات اپلین پلاسمایی بود. بدین منظور24 نفراز دانشجویان دختر واجد شرایط(غیرفعال،سالم،دارای شاخص توده‌ی بدنی 25تا30)دانشگاه حکیم سبزواری به صورت نمونه در دسترس انتخاب وبه طور تصادفی در دوگروه کنترل وتمرینی قرار گرفتند. آزمون‌های مورد نظر(تعیین ترکیب بدن وتوان هوازی بیشینه)یک هفته قبل از ورود به دوره‌ی تمرینی و نمونه‌های خونی 24 ساعت قبل از شروع دوره و48 ساعت بعد از آخرین جلسه‌ی تمرینی در حالت ناشتایی شبانه انجام گرفت.دوره‌ی تمرینی شامل 12 هفته، هر هفته 4 جلسه به صورت اینتروال‌هایی با 5 تکرار 3 دقیقه‌ای با شدت 60 درصد ضربان قلب بیشینه واستراحت‌های 1دقیقه‌ای به صورت فعال با شدت 30تا40 درصد ضربان قلب بیشینه شروع وهرهفته 1دقیقه به تکرارها افزوده شده وشدت به صورت افزایش بار مرحله‌ای تنظیم شد طوریکه 4 هفته‌ی پایانی 13 تکرار 3 دقیقه‌ای با شدت 80 درصد ضربان قلب بیشینه انجام گرفت. داده‌ها نشان داد بین مقادیر پلاسمایی اپلین تفاوت معناداری، به نفع کاهش آن در گروه تمرینی مشاهده شد(p˂0/05). شاخص توده‌ی بدن، درصد چربی،WHR، در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل کاهش داشت(P˂0/05) نیزشاخصHDL-C در گروه تمرینی افزایش معناداری داشت(p˂0/05) اما دو گروه تفاوتی در سایر عوامل نیمرخ لیپیدی نشان ندادند.نتیجه‌گیری: انجام 12هفته تمرین استقامتی اینتروال همراه با بهبود ترکیب بدنی و برخی عوامل نیمرخ لیپیدی با کاهش اپلین پلاسمایی در دختران دارای اضافه وزن همراه شد .
