摘要：هدف پژوهش حاضر بررسی کینتیک لاکتات پس از انقباضهای درون‌گرا و برون‌گرای آیزوکینتیک بود. بدین منظور 10 مرد با سطح ورزشی تفریحی در دو جلسۀ مجزا دو پروتکل انقباض آیزوکینتیک CON/CON و ECC/ECC (4 ست، 10 تکرار، سرعت 60 درجه بر ثانیه) را اجرا نمودند. غلظت لاکتات خون پیش از فعالیت و در زمانهای 0، 3، 6، 10، 15، 30، 45، و 60 دقیقه پس از فعالیت اندازهگیری شد. منحنیهای اختصاصی بازیافت لاکتات با فرمول دو نمایی ثبت گردید. برای مقایسه پاسخهای لاکتات در دو جلسه از آزمون t وابسته و برای مقایسه تغییرات کار انجامشده طی ستها در دو جلسه از تحلیل واریانس مکرر استفاده شد. غلظت لاکتات در پاسخ به انقباض درون‌گرا از 34/0±65/1 به 19/1±05/5 (mmol.l) و در پاسخ به انقباض برون‌گرا از 42/0±71/1 به 64/1±12/4(mmol.l) افزایش یافت. تحلیل آماری دادهها نشان داد میزان افزایش غلظت لاکتات پس از فعالیت درون‌گرا بهطور معناداری بیشتر از فعالیت برون‌گرا بود (P<0.05). توانایی تبادل لاکتات (P<0.01) و برداشت لاکتات (P<0.01) پس از فعالیت برون‌گرا بهطور معناداری بیشتر از فعالیت درون‌گرا بود. هم‌چنین مدت زمان رسیدن لاکتات به اوج (P<0.001) و نیمۀ عمر لاکتات (P<0.001) پس از فعالیت درون‌گرا بهطور معناداری طولانیتر از برون‌گرا بود. بر اساس این یافتهها نتیجهگیری میشود که فعالیت درون‌گرا منجر به فشار متابولیکی بیشتری نسبت به فعالیت برون‌گرا میشود. بنابراین، با توجه به تفاوت کینتیک لاکتات متعاقب فعالیتهای درون‌گرا و برون‌گرا توصیه میشود که ریکاوری بعد از این نوع انقباضها نیز متفاوت باشد و به دنبال فعالیت درون‌گرا ریکاوری فعال بیشتر استفاده شود.
