摘要：هدف از پژوهش حاضر، تأثیر مصرف امگا-3 و شرکت در فعالیتهای هوازی بر sICAM-1 و سایتوکاینهای همراه التهاب در زنان سالمند چاق بود. بدین منظور در یک مطالعه نیمه تجربی- دوسویه کور، 40 زن چاق (30BMI≥) 55 تا 65 سال به صورت تصادفی انتخاب و در4 گروه 10 نفری ورزش هوازی- دارونما، ورزش هوازی- مکمل، مکمل و دارونما قرار گرفتند. افراددر گروهمصرف‌کننده مکملامگا-3 روزانه (صبح و شب) 2080 میلی گرم مکمل امگا-3 به مدت 8 هفته مصرف کردند وگروه مصرف‌کننده دارونما نیزاز دارونمایدکستروز 2% درصد استفاده نمودند. برنامه تمرینی شامل تمرینات هوازی با شدت 45 تا 65 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 8 هفته، به صورت 3 جلسه در هفته که هر جلسه تمرین 1 ساعت بود. خون گیری پس از 12 ساعت ناشتایی در مراحل پیش آزمون و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین انجام شد. در راستای تجزیه و تحلیل دادهها، از تحلیل واریانس دو راهه، t همبسته و تست تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0>P استفاده گردید. نتایج آزمونآماری نشان داد sICAM-1 سرم نه تنها تحت تأثیر اثرات جداگانه مکمل و تمرین کاهش یافت بلکه مداخله توأمان ورزش و مکمل اثر هم افزایی بر کاهش معنادار غلظت این فاکتور التهابی در زنان سالمند چاق داشت (05/0>P ). از سوی دیگر اثر تمرین و اثر متقابل تمرین مکمل موجب کاهش معنادار غلظت TNF-α و IL-6 گردید (05/0>P ). این در حالی بود که اثر مکمل به تنهایی نتوانست موجب کاهش معنادار این فاکتورها گردد (05/0.
关键词：sICAM-1;سایتوکاینهای همراه التهاب;بیماری قلبی;عروقی;اسید چرب امگا-3;زنان سالمند
