摘要：در پروژههای برندسازی، نبود الگوی مناسب برندسازی درونسازمانی بومی، موجب ناکارآمدی است. چراکه این فعالیت به اجتماع و فرهنگ جامعه مرتبط است. هدف این پژوهش ارائه الگویی برآمده از فعالیت‌های انسانی بخش گردشگری ایران است. این پژوهش بنیادین از نوع کیفی است که با استفاده از گراندد تئوری (نظریه زمینهای) صورت گرفت؛ بنابراین با استفاده از مطالعات کتابخانهای و مصاحبه با 20 مدیر آشنا با این مفهوم دادههای تحقیق گردآوری شد. یافتهها نشان میدهد که نهادی سازی برند در منابع انسانی، پدیدهی اصلی برندسازی درونی است و عوامل ارتباطی، آموزشی، مدیریت دانشی و مدیریت منابع انسانی در نقش عوامل علی نقشآفرینی میکنند. همچنین مقولههای رهبری-تسهیلگری و انگیزشی-مدیریتی در این الگو نقش راهبردی دارند. نوآوری این پژوهش، ارائه الگویی است که از دادههای زمینهای جامعه ایرانی به دست آمده است. تابه‌حال هیچ الگویی برای بخش گردشگری و خدمات ایران پیشنهاد نشده بود. این مطالعه نشان داد که درونی سازی و هم‌راستا شدن کارکنان با برند، نه‌تنها موجب پیامدهای مطلوب کارکنان، بلکه موجب سوددهی‌های مالی، منافع ذینفعان و پیامدهای مطلوب معنوی خواهد شد؛ بنابراین برندسازی داخلی، اقدامی درونی برای توسعه تمامی بخشهای گردشگری است.
关键词：برندسازی داخلی;برندسازی درونسازمانی;نهادی سازی برند در منابع انسانی;گراندد تئوری (نظریه‌ی زمینهای)
