摘要：نابرابری درآمدوتلاشدرراستای کاهشآن،یکیازمهم‌ترین دغدغه‌های جوامع در دنیای کنونی محسوب می‌شود؛ کشورها از یک‌سو به دنبال منابعی درآمدزا و از سوی دیگر در تلاش جهت کاهش نابرابری‌های درآمدی هستند. صنعت گردشگری به‌عنوان گستردهترین و یکی از مهم‌ترین صنایع درآمدزا و اشتغالزا، می‌تواند دستیابی به هر دو هدف را هم‌زمان فراهم آورد. در این پژوهش با استفاده از روش دادههای ترکیبی و رویکرد رگرسیون کوانتایل در منتخبی از کشورهای درحال‌توسعه (شامل 31 کشور) به بررسی اثر درآمدهای گردشگری بر نابرابری درآمد در فاصله زمانی 2015-1995 پرداخته‌شده است. مزیت استفاده از این مدل ارزیابی متغیر پاسخ (نابرابری درآمد)، در برابر دخالت متغیرهای مستقل (به‌ویژه درآمدهای گردشگری)، نه‌تنها در مرکز ثقل داده‌ها، بلکه در تمام قسمت‌های توزیع به‌ویژه در دهک‌های ابتدایی و انتهایی است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که درآمدهای گردشگری منجر به کاهش نابرابری درآمد به‌طور مستقیم و غیرمستقیم از کانال کاهش بیکاری می‌شود. به‌علاوه کشورهایی که در سطوح یا کوانتایل‌های بالاتر نابرابری قرار دارند از منافع گردشگری در جهت کاهش نابرابری به میزان بیشتری بهره‌مند می‌شوند. لذا آن‌ها می‌توانند از سیاست‌های توسعه گردشگری در جهت کاهش نابرابری به‌طور مؤثرتری بهره‌مند گردند.
