摘要：مقدمه: پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر آموزش خودکنترلی هیجانی بر کاهش پرخاشگری کلامی دانشجویان دانشگاه پیام نور بوکان انجام گرفته است. روش: جامعۀ آماری دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرستان بوکان میباشند بدین منظور با استفاده از روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف از میان مراجعه‌کنندگانی که به مرکز مشاورۀ دانشگاه مراجعه کرده بودند، با توجه به ملاک‌های در نظر گرفته شده 40 نفر را انتخاب کرده و سپس به طریق واگذاری تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (هر گروه 20 نفر). روش تحقیق در این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون ـ پسآزمون با گروه گواه همراه با مرحلۀ پیگیری بود. روش مداخله این برنامه آموزش خودکنترلی هیجانی بر اساس الگویی برگرفته از منابع لیاهی، تیرچ و ناپولیتانو[1] (2012)، موتابی و فتی (1386) و ناصری (1386) بود که در 10 جلسه60 دقیقهای سازمان‌دهی و در مدت 5 هفتۀ متوالی به دانشجویان گروه آزمایش ارائه گردید، درحالیکه گروه گواه هیچ مداخلهای دریافت نکردند. یافتهها: دادههای به دست آمده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس در سطح 05/0> p برای گروه آزمایش نشان داد که آموزش خودکنترلی هیجانی توانسته است بهعنوان مداخلهای مؤثر موجب کاهش پرخاشگری کلامی دانشجویان هم در مرحله آزمایش و هم در مرحله پیگیری شود. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش اثربخشی آموزش خودکنترلی هیجانی را بر کاهش پرخاشگری کلامی دانشجویان نشان داد؛ بنابراین یافته‌های این پژوهش مداخلات مبتنی بر آموزش تکنیک‌های خودکنترلی هیجانی را در جهت کاهش پرخاشگری کلامی دانشجویان پیشنهاد می‌کند.
