摘要：مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی بر بهزیستی اجتماعی، هیجانی و روانشناختی دانش‌آموزان مبتلا به اختلال سلوک بود. روش: این پژوهش به شیوه آزمایشی و با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی شهرستان نورآباد (دلفان) در سال تحصیلی 93-92 بودند. آزمودنیهای پژوهش شامل 40 دانش‌آموز پسر دارای اختلال سلوک بود که از میان دانش‌آموزان بعد از شناسایی به‌وسیله مقیاس درجه‌بندی اختلال سلوک و انجام مصاحبه بالینی ساختاریافته انتخاب و به‌صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها ازمصاحبه بالینی ساختاریافته، مقیاس درجه‌بندی اختلال سلوک و مقیاس بهزیستی شخصی استفاده شد. یافته ها: تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA) نشان داد که آموزش مهارتهای اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی بر بهزیستی دانش‌آموزان دارای اختلال سلوک مؤثر بوده (001/0>P) و منجر به کاهش نشانههای مرضی اختلال سلوک در دانش‌آموزان مبتلا شده است. نتیجه گیری: بر اساس یافتههای به‌دست‌آمده میتوان گفت که آموزش مهارتهای اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی به افزایش سلامت روان منجر میشود و در پیشگیری از اختلال سلوک نقشی مؤثر دارد.
关键词：آموزش مهارتهای اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی;اختلال سلوک;بهزیستی;کودکان دبستانی
