摘要：مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه حجم کار و کنترل بر کار با تعادل کار ـ زندگی است. روش: جامعه آماری این پژوهش، کلیه مدیران، روسا، سرپرستان، کارشناسان، کارمندان و کارگران گروه صنعتی میباشد، که نمونهای به حجم 333 نفر از آنها به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شده اند. ابزار به کار برده شده برای سنجش حجم کار، مقیاس 11 آیتمی کوک و روسو، برای کنترل بر کار، دو مقیاس گانستر و دوایر و جکسون و همکاران، و ابزار سنجش تعادل کار ـ زندگی مقیاس محقق ساخته، 18 آیتمی می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان می دهد، تعادل کار ـ زندگی همبستگی منفی معناداری با حجم کار و همبستگی مثبت معناداری با کنترل برکار دارد و نتایج تحلیل رگرسیون نشان می دهد، حجم کار(با 43/0- =β) و کنترل بر کار (با36/0=β) پیشبینی کننده معتبری برای تعادل کارـ زندگی می باشد. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج بدست آمده در این پژوهش، می تواند بیانگر این باشد که در جامعه رو به تحول با حجم کار و تقاضای بالا، با بالا بردن کنترل بر کار می توان تأثیر حجم کار بر تعادل کار ـ زندگی و پیامدهای آن را تعدیل نمود.
