摘要：یکی از ویژگیهای مهم در طراحی بازار، ویژگی ثبات و پایداری تخصیصهاست، زیرا تخصیصهای ایجاد شده اگر پایدار نباشد، حتی اگر تشکیل شود نیز از هم فرومیپاشد؛ به عبارتی، اگر عرضهکنندگان و تقاضاکنندگان با مکانیسمی به یکدیگر برسند، اما پایدار نباشند، امکان خارج شدن برخی عوامل از مکانیسم وجود دارد. به همین دلیل، مسئله اصلی در تطبیق عوامل، پایداری آن است. تخصیص پایدار وضعیتی است که هیچ عضوی نمیتواند از آن ائتلاف جدا شود، بهطوری که وضعیت اعضا را بهبود ببخشد. بازار کلیه از این نوع بازارهاست که باید توسط طراحان بازار احیا شود. در این پژوهش از اطلاعات 20 نفر بیمار دیالیزی و 20 نفر اهداکننده کلیه برای بررسی تخصیصهای پایدار استفاده شده است. روشی که در این پژوهش بهمنظور بررسی تخصیصهای پایدار استفاده شده، روش ارزش شپلی است. یافتههای مقاله حاکی از آن است که همکاری بین بیماران به ایجاد دو ائتلاف سهطرفه به ارزش 930 و 880 میلیون ریال و دو ائتلاف دوطرفه به ارزش 610 و 530 میلیون ریال و یک ائتلاف زنجیرهای به ارزش 660 میلیون ریال منجر شده است. از آنجا که ارزش شپلی بهدست آمده از همکاری بیماران دارای شرایط پایداری است، بنابراین، تمام ائتلافهای بهدست آمده در این پژوهش دارای ویژگی پایداری است. نتایج حاصل نشان میدهد که طراحی بازار در تبادل کلیه سبب افزایش تعداد پیوندهای کارا در نمونه انتخابی از 4 زوج به 17 زوج شده است و علاوه بر آن، بیمار و اهداکنندهای که دارای گروه خونی یکسانی هستند لزومی ندارد در مکانیسم شرکت کنند.
