摘要：هدف از انجام پژوهش حاضر، استفاده از روشی نوین مبتنی‌بر تکنیک‌های شبکه‌های اجتماعی برای شناسایی نقشه‌های خودسازمانی در تیم‌های فوتبال بود. نوع پژوهش مشاهده‌ای بود و براساس داده‌های استخراج‌شده از سایت فیفا، بعد از هر بازی شاخص‌هایشبکه در دو سطح میکرو و ماکرو سازمان‌دهی شدند و سه بازی رسمی تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی 2018 تحلیل شدند. درمجموع، 517 فاز هجومی در سه بازی تحلیل شدند. برای هر فاز هجومی یک سری ماتریکس‌های مجاورت ایجاد شدند که براین‌اساس، مقادیر چگالی، ضریب خوشه‌بندی و مرکزیت بازی براساس موقعیت نسبی بازیکن در زمین در دو سطح با استـفـاده از نـرم‌افـزار Nod XL تحلیل شدند. نتایج حاصل توضیحی را برای عملکرد تاکتیکی و ویژگی‌های شبکه‌های تیم ملی ایران در این بازی‌ها فراهم کرد و مقادیر پایین چگالی و ضریب خوشه‌بندی بر وجود راه‌حل‌های تاکتیکی ضعیف در فاز هجومی دلالت داشتند. به‌طورکلی، یافته‌های این پژوهش راهبردهایی عملیاتی را فراهم می‌کنند که بتوان ازطریق آن‌ها ساختار شبکة تیمی و شاخص‌های آن را در تیم‌های فوتبال بررسی کرد و بتوان به مربیان در درک ویژگی‌های رفتار تیمی، بهبود تصمیم‌گیری درحین مسابقه و ارائة پروتکل‌های تمرینی مناسب کمک کرد.
