摘要：هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان یادگیری ایروبیک در دانشجویان کمتحرک با توجه به سبکهای شناختی بود. بدینمنظور، 24 دانشجوی کمتحرک دختر با میانگین سنی (3/22 و انحراف استاندارد 187/1 به شیوة دردسترس انتخاب شدند و در سه گروه سبک شناختی (هر گروه هشت نفر) قرار گرفتند. هر سه گروه بهمدت 16 جلسة یکساعتی تحتآموزش ایروبیک ماراتن قرار گرفتند و سه مربی ایروبیک میزان یادگیری آنها را ارزیابی کردند. دادهها به کمک روش آماری تحلیل واریانس (اندازهگیری مکرر) بررسی شدند. نتایج نشان داد که شرکتکنندگان مستقل از زمینه (P = 0.09) در مقایسه با شرکتکنندگان وابسته به زمینه و بیطرف در مراحل یادداری و انتقال عملکرد بهتری داشتند و میزان یادگیری آنها بیشتر از دو گروه دیگر بود. میتوان نتیجه گرفت که شرکتکنندگان مستقل از زمینه بهدلیل پردازش خودکار، استفادة مؤثر از اطلاعات بدنی و عوامل شناختی متفاوت ممکن است مهارتهای حرکتی را سریعتر یاد بگیرند.
