摘要：هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر محتوای بازخورد افزوده بر اکتساب، یادداری، انتقال مهارت حرکتی و انگیزش درونی و رابطۀ ادراک- عمل با سطح عملکرد در کودکان و نوجوانان بود. تعداد 50 کودک (میانگین سنی 5/1 ± 23/10 سال) و 50 نوجوان (میانگین سنی 15/1 ± 36/۱۵ سال) به‌صورت نمونه‌گیری دردسترس و هدفمند از مدارس پسرانه ناحیۀ دو مشهد انتخاب شدند و به تفکیک عامل سنی، به‌صورت تصادفی طبقه‌ای (ماهر و مبتدی) در گروه بازخورد عمومی یا غیرعمومی جای گرفتند. تکلیف شامل مهارت ضربۀ فوتبال به اهداف ازپیش‌تعیین‌شده بود. دقت اجرا در آزمون‌های اکتساب (مرحله‌های یک و دو)، یادداری فوری، یادداری تأخیری و انتقال اندازه‌گیری شد. از پرسش‌نامة انگیزش درونی رایانبرای سنجش انگیزش درونی شرکت‌کننده‌ها بعد از مراحل اول و دوم اکتساب استفاده شد. ادراک- عمل افراد مبتدی و ماهر نیز بعد از مرحلۀ اول اکتساب سنجیده شد. یافته‌ها نشان داد که تفاوت بین گروه‌های بازخورد در مرحلۀ اول اکتساب معنادار نیست؛ اما در آزمون‌های مرحلۀ دوم اکتساب، یادداری فوری، تأخیری و انتقال معنادار است. نتایج سنجش انگیزش درونی نشان داد که تفاوت بین گروه‌های بازخورد معنادار است. برای سنجش ادراک- عمل از همبستگی بین امتیازات و تخمین اندازۀ ادراک‌شدۀ هدف استفاده شد که نتایج نشان داد که رابطة بین ادراک و عمل افراد مبتدی و ماهر معنادار است. نتیجه‌گیری پژوهش حاضر این است که استفاده از محتوای بازخورد غیرعمومی نسبت به بازخورد عمومی باعث یادگیری حرکتی و انگیزش درونی بیشتر در کودکان و نوجوانان می‌شود.
关键词：انگیزش درونی;بازخورد مثبت و منفی;بازخورد عمومی و غیرعمومی;مفاهیم توانایی;یادگیری حرکتی
