摘要：هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر زمان‌بندی تمرین و ریتم شبانه‌روزی بر یادگیری مهارت فورهند تنیس روی میزبود. پژوهش حاضر ازنوع نیمه‌تجربی بود. بدین‌منظور، 40 آزمودنی مبتدی، راست‌دست و با میانگین سنی 21/3± 22، براساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند و براساس انواع مختلف شبانه‌روزی، افراد به‌صورت تصادفی در چهار گروه قرار داده شدند. گروه اول (افراد صبحگاهی) تمرین بدنی، گروه دوم (افراد صبحگاهی) تمرین ترکیبی (تصویرسازی حرکتی+ تمرین بدنی)، گروه سوم (افراد عصرگاهی) تمرین بدنی و گروه چهارم (افراد عصرگاهی) تمرین ترکیبی (تصویرسازی حرکتی+ تمرین بدنی) بودند. گروهها به‌مدت پنج جلسه مهارت فورهند تنیس روی میز را تمرین کردند و در دو آزمون یادداری در صبح و عصر شرکت کردند. نتایج تحلیل واریانس مرکب با اندازههای تکراری در مرحلة اکتساب نشان داد عملکرد آزمودنیها در جلسات چهارم و پنجم بهتر از سایر جلسات است. بررسی میانگینها نشان داد که گروه تمرین بدنی صرف صبح‌فعال ضعیفترین عملکرد و گروه تمرین ترکیبی عصرفعال بهترین عملکرد را دارند (P<0.001). در آزمون یادداری اول، عملکرد آزمودنیهای صبح‌فعال بهتر از عملکرد آزمودنیهای عصرفعال است (P<0.001). نتایج آزمون یادداری دوم نشان داد که عملکرد آزمودنیهای عصرفعال بهتر از عملکرد آزمودنیهای صبح‌فعال است. بررسی میانگینها نشان داد که در آزمون یادداری دوم، گروه تمرین ترکیبی عصرفعال بهترین عملکرد و گروه تمرین ترکیبی صبح‌فعال ضعیفترین عملکرد را دارند (P<0.001). یافته ها نشان داد که میزان تأثیرگذاری تصویرسازی و تمرین بدنی بر یادگیری مهارت حرکتی تحت‌تأثیر گروههای مختلف شبانه روزی فرد و زمان تمرین فراگیر در صبح یا عصر است.
