摘要：وابستگی به تمرین فرایندی است که معمولأ بین ورزشکاران پرورش اندام بعد از رهاکردن تمرین، شخص را به تحمل علائم جسمانی و روانی وادار می‌کند.هدف پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخة فارسی مقیاس وابستگی به پرورش اندام بود. بدین‌منظور، 196 ورزشکار پرورش اندام زن و مرد به‌طور تصادفی خوشهای انتخاب شدند و نسخۀ فارسی مقیاس وابستگی به پرورش انداماسمیت و هال (2004) را تکمیل کردند. با استفاده از روش ترجمه- بازترجمه، درستی ترجمة نسخة فارسی مقیاس تأیید شد. سپس، برای تعیین روایی سازة پرسشنامه از تحلیل عاملتأییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری و برای تعیین همسانی درونی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج تحلیل عامل تأییدی نشان داد که مدل اول (نُه سؤالی) برازش مطلوبی ندارد؛ اما بعد از حذف یک سؤال، مدل دوم با هشت سؤال از شاخصهای برازندگی (06/0 = شاخص ریشة میانگین مجذور برآورد تقریب، 91/0= شاخص برازش مقایسهای بنتلر؛ 86/0=شاخص برازش تاکر- لویس) و همسانی درونی قابل‌قبولی (همسانی درونی برای کل مقیاس 74/0 و برای خردهمقیاسهای وابستگی خبرگی، وابستگی تمرینی و وابستگی اجتماعیبه‌ترتیب 80/0، 70/0 و 73/0) برخوردار است؛ بنابراین، میتوان از نسخة فارسی تعدیل‌یافتة مقیاس وابستگی به پرورش اندام بهعنوان ابزاری روا و پایا برای ارزیابی و مطالعة وابستگی به پرورش اندام در ورزشکاران ایرانی بهره گرفت.
关键词：وابستگی به پرورش اندام;اعتبار سازه;همسانی درونی
