摘要：مطالعات رفتاری در ورزش‌های تیمی معمولاً توسط عوامل پویا ازجمله وضعیت مدافعان برای مهارکردن مقید می‌شود. در پژوهش حاضر، دادههای مربوط به سرعت جابه‌جایی با دوربین سرعت بالا، سرعت پرتاب با دستگاه رادارگان ورزشی و دقت پرتاب 12 هندبالیست نخبه، تحت قیود دفاعی (نبود دفاع، حضور دفاع دور، حضور دفاع نزدیک و حضور دفاع یارگیر) جمعآوری شدند. تحلیل واریانس با اندازههای تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی برای تحلیل تأثیر این قیود بر پارامترهای دویدن و پرتاب‌کردن استفاده شدند (P ˂ 0.05). نتایج، تفاوت آماری معناداری را در میانگین سرعت افقی کل بدن (F(1.335, 14.682) = 8.680, P = 0.007) و میانگین سرعت توپ را(F(3,33) = 12.733, P = 0.000) نشان می‌دهد؛ اما تفاوت معناداری در میانگین دقت توپ وجود ندارد (F(3,33) = 0.400, P = 0.754). هرچه مدافع به مهاجم نزدیک‌تر شد، میانگین سرعت جابه‌جایی و سرعت پرتاب، کاهش بیشتری را نشان می‌دهد. ازآنجایی‌که تنظیم بازیکنان حمله‌کننده به‌صورت مداوم و براساس ادراک رفتارهای موجود و موردنیاز بود، نتایج از جفت‌شدن ادراک عمل و مدلهای کنترل موردانتظار حمایت میکند. همچنین، براساس پیشنهاد یافته‌ها، جنبه‌های تکنیکی دویدن و پرتاب‌کردن در هندبال می‌توانند تحت‌تأثیر قیود تکلیف تودرتو باشند.
