摘要：هدف از اجرای پژوهش حاضر، تعیین تأثیر تمرین نروفیدبک با تأکید بر برتری دستی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت بود. 39 دانشجوی دانشگاه شهید رجایی تهران (میانگین سنی: 57/2 ± 62/21 سال) به‌طور هدفمند در این پژوهش شرکت کردند. شرکت‌کنندگان پس از آموزش و مشاهدة فیلم مربوط به مهارت پرتاب دارت و اجرای پیش‌آزمون (10 کوشش) در یکی از گروههای نروفیدبک راست‌دست، نروفیدبک چپ‌دست، کنترل راست‌دست و کنترل چپ‌دست قرار گرفتند. مرحلة اکتساب شامل هشت جلسه تمرینی بود که در آن شرکت‌کنندگان در هر جلسه 20 کوشش تمرینی را پس از مداخلة نروفیدبک انجام دادند. 72 ساعت پس از اتمام مرحلة اکتساب، آزمون یادداری و سپس آزمون انتقال با دست غیربرتر انجام شد.تحلیل یافتهها در مرحلة اکتساب نشان داد که اثر جلسات تمرین معنادار است؛ به‌عبارت‌دیگر، عملکرد پرتاب دارت شرکت‌کنندگان در طول جلسات تمرینی پیشرفت معناداری را نشان داد. همچنین، نتایج تحلیل واریانس یکراهه نشان داد که تفاوت بین چهار گروه تمرینی در آزمون یادداری معنادار است؛ به این معنی که هریک از گروههای نروفیدبک در آزمون یادداری، نمرات بیشتری را در مقایسه با گروه کنترل به دست آوردند؛ اما تفاوت معناداری بین گروه نروفیدبک راست‌دست و چپ‌دست وجود نداشت. از سوی دیگر، گروههای آزمایشی در مرحلة انتقال، تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند. پروتکل اس‌ام‌آر/تتا با تقویت ریتم حسی ـ حرکتی و به دنبال آن بهبود فرایندهای توجهی، به ارتقای عملکرد در مهارت پرتاب دارت منجر میشود و به نظر میرسد استفاده از این پروتکل میتواند به تسریع روند خبرگی در رشتة دارت کمک کند.
