摘要：هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش نوروفیدبک بر بهبود اجرا و یادگیری حرکتی رویه‌ای یک تکلیف جدید بود. جامعۀ آماری پژوهش را همۀ دانشجویان دانشگاه ارومیه در سال 94-1393 تشکیل می‌دادند که از میان آنها 47 نفر (میانگین سنی 96/1±20/23) به‌صورت نمونۀ در دسترس انتخاب و در چهار گروه (نوروفیدبک همراه با تمرین رویه‌ای حرکتی، نوروفیدبک، تمرین رویه‌ای حرکتی و کنترل) به‌طور تصادفی تقسیم شدند. آزمودنی‌ها همه راست‌دست بودند و تکلیف پیگردی چرخان را به شیوۀ معکوس با دست غیربرتر (چپ) اجرا کردند. یادگیری حرکتی رویه‌ای، به‌عنوان افزایش عملکرد در تکلیف پیگردی، در طول بلوک‌های تمرین، در همان روز ارزیابی شد و تحکیم یادگیری پس از 24 ساعت استراحت ارزیابی شد. پروتکل نوروفیدبک شامل فعال‌سازی قشر حرکتی اولیۀ راست و سرکوب موج مو (هشت تا 12 هرتز) در نقطه سی‌چهار در یک جلسۀ سی‌دقیقه‌ای بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری نشان داد که برنامۀ نوروفیدبک همراه با تمرین رویه‌ای حرکتی، در مقایسه با دیگر گروه‌ها، تأثیر معناداری بر یادگیری حرکتی رویه‌ای داشت؛ اما در مرحلۀ یادداری بر یادگیری مؤثر نبود. به‌طورکلی یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند که یک جلسه برنامۀ نوروفیدبک بلافاصله به دنبال جلسۀ تمرینی، موجب تسهیل اجرا و یادگیری و تسریع اکتساب اولیۀ تکلیف حرکتی رویه‌ای شد.
