摘要：پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر یکپارچگی بینایی ـ شنوایی بر ادراک و بازتولید و نیز انتقال از ادراک به عمل انجام گرفت. بدین‌منظور، 30 آزمودنی در سه گروه بینایی، بینایی ـ شنوایی (تککانالی) و بینایی ـ شنوایی (دوکانالی) قرار گرفتند. افراد در گروه بینایی، الگوی فرد ماهری را تماشا کردند و افراد در گروه‌های بینایی ـ ـشنوایی، هم‌زمان با الگوی بینایی، سرعت زاویه‌ای مفصل آرنج (تککانالی) و سرعت زاویه‌ای مفاصل آرنج و مچ (دوکانالی) را به‌صورت سونیفیکیشن دریافت نمودند. الگوی مورد‌نظر، پنج مرتبه ارائه گردید و افراد به 10 سؤال در ارتباط با جنبه‌های مختلف الگو پاسخ دادند و سپس، در آزمون‌های بازشناسی پارامتر و الگو شرکت کردند. برای مفاصل آرنج و مچ، چهار متغیر خطای حداکثر سرعت زاویه‌ای فلکشن، خطای حداکثر سرعت زاویه‌ای اکستنشن، خطای حداکثر دامنۀ حرکتی فلکشن و پارامتر زمان کلی شناسایی گردید. نتایج نشان می‌دهد که در متغیر درصد اطمینان پاسخ‌گویی و نه پاسخ به سؤالات، بین گروه‌های آزمایشی تفاوت معناداری وجود دارد (P=0.001). در مرحلۀ بازتولید نیز در متغیرهای خطای حداکثر سرعت زاویه‌ای اکستنشن و پارامتر زمان کلی هر دو مفصل، بین گروه‌ها تفاوت معناداری به‌نفع گروه‌های دو حسی مشاهده می‌شود (P<0.05). به‌طور‌کلی، در این پژوهش اثر مثبت یکپارچگی بینایی ـ شنوایی بر ادراک و بازتولید و نیز انتقال مثبت ادراک ـ عمل، به‌ویژه برای گروه‌های دو حسی تأیید گردید. این نتایج با فرضیۀ تناسب حسی هم‌راستا است و بیان می‌کند که در تکلیف شوت جفت بسکتبال، به‌دلیل سازگاری‌های زمانی خاص، حس شنوایی نقش مثبتی را در ادراک بهتر الگوی سرعت زاویه‌ای ایفا می‌کند.
关键词：ادراک;عمل;یکپارچگی بینایی ـ شنوایی;سونیفیکیشن;الگودهی
