摘要：هدفازپژوهشحاضر، بررسی اثر سطح مهارت و موقعیت‌های قابلپیشبینی و غیرقابلپیشبینی بر زمانبندی تکواندوکاران میباشد. بدینمنظور، 23 نفر از تکواندوکاران نخبۀ حاضر در اردوی تیم ملی و 23 نفر از تکواندوکاران غیرنخبه از سطح باشگاههای موجود در سطح شهر تهران بهترتیب به شیوۀ نمونه‌گیری دردسترس و تصادفی انتخاب گردیدند و در آزمایشگاه روانشناسی دانشگاه تربیتمدرس تهران آزمون شدند. بهمنظور سنجش دقت زمانبندی، از تکلیف رایانه‌ای زمانبندی در موقعیت‌های قابلپیشبینی و غیرقابلپیشبینی استفاده شد. جهت تحلیل داده‌ها نیز آزمون مانووا مورداستفاده قرار گرفت. یافته‌ها نشان میدهد که بین دقت زمانبندی تکواندوکاران نخبهوغیرنخبه، نهتنها در موقعیت‌های مذکور، بلکه در بازههای زمانی موقعیت قابلپیشبینی نیز تفاوت معناداری وجود دارد(سطح معناداری بازههای موقعیت قابلپیشبینی و غیرقابلپیشبینی بهترتیب عبارت هستند از: P=0.00001، P=0.019، P=0.005؛ لذا، می‌توان نتیجه گرفت چناچه تکواندوکاران از دقت پردازش زمانی دقیقی برخوردار باشند، در اجرای مهارت‌های حرکتی و پاسخ به محرک‌هایی که نیازمند پیشبینی زمانی هستند موفق‌تر عمل خواهند نمود؛ بنابر‌این، می‌توان زمانبندی را بهعنوان یکی از توانایی‌های ادراکی ـ حرکتی دخیل در نخبگی و گزینش تکواندوکاران برتر لحاظ نمود.
