摘要：هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر انگیختگی ناشی از حضور تماشاگر بر ادراک عمق و حافظۀ فضایی دانشجویان دختر ورزشکار می‌باشد. جامعۀ آماری این پژوهش را تمامی دانشجویان دختر دانشکدۀ تربیت‌بدنی دانشگاه تهران تشکیل دادند که از‌این‌میان، 30 نفر (با میانگین سنی 38/1±47/20 سال) به‌صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت نمودند. شایان‌ذکر است که پژوهش حاضر به روش نیمه‌تجربی انجام شد. ابتدا از تمامی آزمودنی‌ها پیش‌آزمون ادراک عمق (آزمون‌گر الکتریکی ادراک عمق) و حافظۀ فضایی (با استفاده از دستگاه حرکت خطی) به عمل آمد. سپس، آزمودنی‌ها به‌صورت تصادفی به دو گروه کنترل (بدون حضور تماشاگر) (15 نفر) و تجربی (با حضور تماشاگر هم‌جنس) (15 نفر) تقسیم شدند. قابل‌ذکر است که شاخص ضربان قلب برای سنجش سطح انگیختگی آزمودنی‌ها مورداستفاده قرار گرفت. همچنین، پس از اعمال مداخلۀ مربوط به گروه تجربی، از شرکت‌کننده‌ها پس‌آزمون به عمل آمد. نتایج تحلیل کوواریانس در ادراک عمق نشان می‌دهد که بین ادراک عمق دو گروه تجربی و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (P=0.001). به‌عبارت‌دیگر، افزایش سطح انگیختگی (حضور تماشاگر هم‌جنس) موجب افزایش خطای ادراک عمق آزمودنی‌ها شده است. تحلیل کوواریانس در حافظۀ فضایی نیز بیانگر این است که گرچه محیط انگیزشی سبب افزایش خطای حافظۀ فضایی شده است، اما بین انگیختگی ناشی از حضور تماشاگر و حافظۀ فضایی دانشجویان دختر ورزشکار در گروه تجربی و کنترل تفاوت معناداری وجود ندارد (p=0.1)؛ لذا، پیشنهاد می‌شود با توجه به تضعیف ادراک عمق از طریق افزایش میزان انگیختگی، ورزشکاران از راهبردهای مؤثر و مناسب کنترل میزان انگیختگی بهره‌مند گردند.
