摘要：هدف از پژوهش حاضر، مقایسۀ تمرین در یادگیری حرکات هماهنگ درون‌مرحلهو برون‌مرحلۀدست و پا میباشد. بدینمنظور، 12 دانشجوی دختر از دانشگاه فرهنگیان اصفهان (با میانگین سنی 5±22 سال) که هیچگونه سابقۀ فعالیت در رشته‌های ورزشی ریتمیک نداشتند، بهصورت تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند و بهمدت شش ماه تحتنظر مربی هیپ‌هاپ آموزش دیدند و مهارتهای مختلف هیپ‌هاپ و درخلال آن، تکالیف مدنظر پژوهش را آموخته و تمرین کردند. شرکتکنندگان در طول این شش ماه، سه بار به فاصلههای یک، سه و شش ماه، در آزمایشگاه حضور یافتند که هر حضور بهمنزلۀ یک سطح مهارتی در نظر گرفته شد و هر مرتبه با استفاده از دستگاه تجزیهوتحلیل حرکت، از اجرای چهار تکلیف ورزشی درون‌مرحله و برون‌مرحلۀ منتخب با هفت دوربین با فرکانس 60 هرتز بهصورت سهبعدی فیلمبرداری شد. شایانذکر است که داده‌های حاصل به کمک برنامهنویسی در نرم‌افزار مت‌لب، پردازش شده و خطای متغیر اجرای شرکتکنندگان محاسبه گشت. سپس، با استفاده از آزمون تحلیل واریانس، اندازهگیریهای مکرر در سطح (P=0/005) تجزیهوتحلیل گردید. نتایج نشان میدهد که تفاوت معناداری بین خطای متغیر اجرا در سطوح مهارتی وجود دارد و حرکات هماهنگ در هر سطح، استوارتر از سطح قبل اجرا میشود. بررسی اثر تعاملی الگو، سطح و اندام نیز بیانگر آن است که در تمام سطوح و هر دو اندام، خطای متغیر الگوی برون‌مرحله بهصورت معناداری بیشتر از خطای متغیر الگوی درون‌مرحله میباشد. درمجموع، یافتهها حاکی از آن است که تمرین، اجرای الگوهای حرکت درون‌مرحله و برون‌مرحله را در دستها و پاها به یک نسبت بهبود میبخشد.
