摘要：هدف از پژوهش حاضر، مقایسۀ اثر دستورالعملهای مختلف توجهی بر اجرای تندی فوتسالیستهای ماهر میباشد. شرکتکنندگان در این پژوهش، 12 فوتسالیست ماهر (با میانگین سنی 56/1± 91/23 سال) بودند که از لیگ دستۀ یک استان قم به روش نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند. در این پژوهش از آزمون تندی 20 و 40 یارد استفاده شد و از شرکتکنندگان خواسته شد که سه آزمون را تحت سه شرایط آموزشی تمرکز توجهی (توجه درونی، توجه بیرونی و شرایط بدون توجه) انجام دهند. علاوهبراین، بهمنظور تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس (آنوا) با اندازههای تکراری استفاده شد. یافتهها نشان میدهد که نوع دستورالعمل توجهی، اثر معناداری بر سرعت اجرای آزمون دارد و این اثر در دو نوع آزمون متفاوت است (P<0.05). نتایج آزمون تعقیبی نیز بیانگر این است که در آزمون 20 یارد، افراد در شرایط بدون توجه، عملکرد بهتری نسبت به شرایط تمرکز بیرونی دارند. در آزمون 40 یارد نیز شرکتکنندگان در شرایط توجه بیرونی، عملکرد بهتری را نسبت به شرایط توجه درونی و شرایط بدون توجه نشان دادند. بهطورکلی، یافتههای این پژوهش بیان میکند که مسافت دویدن، تأثیر بهسزایی در اثرگذاری کانون توجه ورزشکاران ماهر دارد.
