摘要：یکی از جنبه‌های تاریک فعالیت بدنی، وابستگی به تمرین است. این تحقیق با هدف رواسازی مقیاس وابستگی به تمرین-تجدید نظرشده انجام شد. جامعة آماری را شرکت‌کنندگان در فعالیت بدنی منظم در شهر کرمانشاه با هدف قهرمانی و ورزش همگانی تشکیل دادند. نمونه 307 نفر و در دسترس انتخاب شد که 155 نفر (%5/50) مرد و 152 نفر (%5/49) زن بودند. داده‌ها با 1) پرسشنامة مشخصات فردی و 2)مقیاس وابستگی به تمرین- تجدید نظرشدة سیمون‌داونس و همکاران (2004) جمع‌آوری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از محاسبة میانگین و انحراف استاندارد و برای آزمودن روایی سازه (عاملی)، از روش تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری استفاده شد. ضریب همبستگی پیرسون و آلفای کرونباخ به ترتیب برای محاسبة پایایی آزمون مجدد و همسانی درونی استفاده شد. نتایج شاخص ریشة میانگین مجذور برآورد تقریب (RMSEA) 039/0 بود که زیر شاخص 05/0 می‌باشد. شاخص برازش مقایسه‌ای بنتلر (CFI) و شاخص برازش تاکر لویس یا غیرهنجاری بنتلر - بونت (TLI/NNFI) به ترتیب 95/0 و 93/0 بود. براساس نتایج، اندازة شاخص‌های برازندگی مدل اندازه‌گیری مرتبة دوّم مقیاس وابستگی به تمرین تجدید نظرشده، قابل قبول بود و از پرسشنامة اصلی 7-عاملی و 21-گویه‌ای حمایت کرد. ضریب همبستگی پیرسون، پایایی کل مقیاس را تأیید کرد (94/0) و آلفای کرونباخ برای کل مقیاس نیز 86/0 به دست آمد که این نتایج، روایی و پایایی نسخة فارسی مقیاس وابستگی به تمرین –تجدید نظر شده را تأیید کرد. از این پرسشنامه می‌توان برای اهداف آموزشی و پژوهشی استفاده کرد. واژگان کلیدی؛ وابستگی به تمرین، مقیاس، روایی، پایایی، فعالیت بدنی.
