摘要：هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تأثیر بازخورد عمومی و غیرعمومی بر اجرا و یادگیری حرکتی کودکان کمتوان ذهنی آموزشپذیر براساس دو دیدگاه متفاوت به تواناییها میباشد. گروه نمونۀ پژوهش شامل 30 کودک کمتوان ذهنی آموزشپذیر بود که به دو گروه بازخورد عمومی و غیرعمومی تقسیم شدند و دو آزمایش را اجرا نمودند. در آزمایش اول از افراد خواسته شد تا توسط یک توپ فوتبال، به هدفی مشخص با پا شوت بزنند. در این تکلیف، تفاوتی بین دو گروه در دورۀ تمرینی مشاهده نگردید (P=0.918). زمانی که هر دو گروه بازخورد منفی دریافت نمودند، ارائۀ بازخورد عمومی منجر به نامطلوببودن اجرا نسبت به بازخورد غیرعمومی گشت (P=0.003). در آزمون یادداری نیز گروه تمرین عمومی عملکرد پایینتر و معناداری را نسبت به گروه بازخورد غیرعمومی داشتند (P=0.001). علاوهبراین، آزمایش دوم تأثیرات پایدار بیشتری را مورد بررسی قرار داد. نتایج آزمونهای یادداری که یک روز پس از تمرین تکلیف پرتابی انجام گردید نشان داد زمانی که بازخورد منفی ارائه گشت، آزمودنیهایی که بازخورد غیرعمومی را در زمان اجرای تکلیف دریافت کرده بودند، عملکرد بهتری نسبت به گروه بازخورد عمومی داشتند (P<0.05). این یافتهها اهمیت جملهبندی (نوع کلمات و شیوۀ بیان) بازخورد را اثبات نموده و نشان میدهد بازخورد غیرعمومی در اجرا و در یادگیری حرکتی مؤثرتر از بازخورد عمومی میباشد و مربیان هنگام ارائۀ بازخورد باید بر جنبههایی از تواناییها که قابلیادگیری است تأکید داشته باشند.
关键词：بازخورد منفی و مثبت;توانایی;بازخورد عمومی و غیرعمومی;کودکان کمتوان ذهنی
