摘要：هدف از پژوهش حاضر، بررسی تعداد خطاهای ایجادشده برای یادگیری یک مهارت حرکتی شامل ضربه به توپ فوتبال جهت ایجاد نوع متفاوتی از یادگیری (یادگیری ضمنی دربرابر یادگیری آشکار) بود. بدینمنظور، 36 آزمودنی از دانشآموزان دختر 12ـ10 سال در سه گروه 12 نفری کمخطا، پرخطا و تمرین متغیر، هشت بلوک 25 تایی را در مرحلۀ اکتساب برای هر هشت فاصلۀ متفاوت اجرا کردند. سپس، از آزمودنیها خواسته شد تا هرگونه تکنیکی که برای انجام موفقیتآمیز تکلیف استفاده کردهاند را گزارش کنند و عملکرد آنها یک هفته بعد در یادداری، تکلیف دوگانه و انتقال در فاصلۀ جدید با استفاده از خطای مطلق و متغیر ارزیابی شد. نتایج در مرحلۀ اکتساب، پیشرفت معناداری را برای سه گروه نشان داد (P=0.001). بااینوجود، گروه کمخطا دارای خطای کمتری بودند (P=0.001). همچنین، تعداد قوانین گزارششده در گروه کمخطا پس از تمرین، بهطور معناداری کمتر از دو گروه دیگر بود (P=0.001). نتایج آزمون یادداری و تکلیف دوگانه نیز عملکرد بهتر؛ یعنی خطای مطلق و متغیر کمتری را برای گروه کمخطا نسبت به دو گروه دیگر نشان میدهد (P=0.001). در انتقال فاصلۀ جدید نیز گروه تمرین متغیر، خطای مطلق، متغیر کمتر (P=0.001) و عملکرد بهتری داشتند. از یافتهها استنباط میشود که کاهش خطا در طول تمرین منجر به یادگیری ضمنی مهارت ضربۀ فوتبال در کودکان کمسن میشود و این نوع یادگیری در شرایط اختلال (تکلیف دوگانه) در مقایسه با یادگیری آشکار، باثبات باقی میماند، اما تعمیمپذیری و انتقال مهارت در شرایط جدید در یادگیری آشکار بهتر است.
