摘要：هدف از پژوهش حاضر، مقایسۀ تأثیر بازیدرمانی و دارودرمانی بر رشد مهارتهای حرکتی درشت و دامنۀ توجه دانشآموزان مبتلا به اختلال بیشفعالی/ نقص توجه میباشد. بدینمنظور، از بین 65 دانشآموز مبتلا به اختلال بیشفعالی، تعداد 40 نفر انتخاب گردیدند و براساس سن و نتایج پیشآزمون که بهوسیلۀ آزمون اولریخ و خردهآزمون تیکزنی آزمون کیتلر ـ لارنت ـ تیریو انجام شد به چهار گروه کنترل، بازیدرمانی، دارودرمانی و ترکیبی (10=N) تقسیم شدند. سپس، کودکان در گروه بازیدرمانی بهمدت 18 جلسۀ 45 دقیقهای تحتتأثیر بازیهای برگرفته از برنامۀ "ورزش برای همه" مؤسسۀ هیومن کنتیک آمریکا قرار گرفتند. افراد گروه دارودرمانی نیز دورۀ دارویی خود را براساس تشخیص پزشک معالج و بهمدت شش هفته آغاز کردند. همچنین، کودکان گروه ترکیبی تحتتأثیر عامل مداخلهگر (بازی و دارو) قرار گرفتند و درپایان، توسط ابزار اندازهگیری اولریخ، مهارتهای حرکتیدرشت و دامنۀ توجه توسط ابزار اندازهگیری کیتلر ـ لارنت ـ تیریو ارزیابی گردید. علاوهبراین، بهمنظور تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیرۀ مانوا استفاده شد. یافتهها حاکی از آن است که بازیدرمانی و درمان ترکیبی باعث بهبود مهارتهای حرکتی درشت و دامنۀ توجه دانشآموزان بیشفعال/ نقصتوجه گردیده است. همچنین، دارودرمانی تنها باعث بهبود دامنۀ توجه این کودکان گردیده و بر رشد مهارتهای حرکتی بیتأثیر بوده است. با توجه به یافتههای این پژوهش پیشنهاد میشود برای کودکانی که مبتلا به این اختلال هستند از درمان ترکیبی استفاده شود.
关键词：بازی درمانی;دارو درمانی;مهارت های حرکتی درشت;دامنۀ توجه;دانش آموزان بیش فعال/ نقص توجه
