摘要：هدف از پژوهش حاضر، مطالعۀ اثر تمرین در آب بههمراه دلفین و بدون دلفین بر مهارتهای حرکتی درشت کودکان هشت سالۀ مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم میباشد. آزمودنیها، 10 کودک هشت سالۀ مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم در جزیرۀ کیش بودند که بهصورت تصادفی در دو گروه تمرین در آب بههمراه دلفین و تمرین در آب بدون دلفین قرار گرفتند. جمعآوری دادهها از طریق آزمون برونینکس ـ اوزرتسکی انجام گرفت و آزمودنیهای هر دو گروه پس از پیشآزمون که اجرای آزمون برونینکس ـ اوزرتسکی بود، بهمدت 16 جلسه برنامۀ اسپارک را در خشکی انجام دادند. علاوهبراین، گروه تمرین در آب بههمراه دلفین پس از اجرای برنامۀ اسپارک، به تمرین در آب بههمراه دلفین پرداخت؛ درحالیکه گروه دیگر به اندازه گروه تمرین در آب به فعالیت در آب بدون حضور دلفین مشغول بود. در پایان جلسۀ شانزدهم، از آزمودنیهای هر دو گروه آزمون برونینکس ـ اوزرتسکی بهعمل آمد. تجزیهوتحلیل دادهها از طریق آزمون تحلیل کوواریانس نشان میدهد که پس از دورۀ تمرین، تفاوت معناداری در مهارتهای تعادل، قدرت و هماهنگی اندام فوقانی دو گروه مشاهده میشود (P0.05). همچنین، مقایسۀ نمرۀ کلی مهارت حرکتی درشت براساس مجموع نمرات هریک از خردهآزمونها بیانگر تفاوت معنادار گروه تمرین در آب بههمراه دلفین با گروه تمرین در آب بدون دلفین میباشد (P<0.05). این یافتهها تأیید مجددی است بر این نکته که تمرین در آب بههمراه دلفین موجب بهبود مهارتهای حرکتی درشت کودکان دارای اختلالات طیف اوتیسم میگردد.
