摘要：هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش خواب و بیداری بر تحکیم مبتنی بر ارتقای توالی حرکتی پنهان در دختران جوان میباشد. جامعۀ آماری پژوهش را کلیۀ دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران تشکیل دادند. نمونۀ آماری شامل 40 داوطلب راستدست بود که بهطور تصادفی در دو گروه آزمایشی با فاصلۀ اجرای آزمون یادداری ده دقیقه پس از جلسۀ اکتساب و با تأخیر 48 ساعت پس از جلسۀ اکتساب تقسیم شدند. آزمون شامل مراحل اکتساب و یادداری بود. تکلیف زمان عکسالعمل زنجیرهای متناوب با ارائۀ توالی‌های تکراری و تصادفی بهصورت یکدرمیان مورد استفاده قرار گرفت. علاوهبراین بهمنظور بررسی دادهها، روش آماری تحلیل واریانس با اندازههای تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان میدهد در مرحلۀ اکتساب، اثر اصلی گروه و اثر تعاملی آن در ایپوک تمرینی معنادار نیست؛ اما اثر اصلی ایپوک تمرینی معنادار میباشد (05.P<0). همچنین، مشخص شد که تمرین باعث افزایش میانگین تفاوت زمان عکسالعمل توالی تصادفی و تکراری در ایپوک پنجم نسبت به ایپوکهای اول، دوم، سوم و چهارم گردیده است. علاوهبراین، اثر اصلی ایپوک تمرینی و اثر تعاملی گروه در ایپوک تمرینی در مرحلۀ یادداری معنادار میباشد (05.P<0) و هر دو گروه در ایپوک آزمون یادداری عملکرد بهتری نسبت به ایپوک پنجم در مرحلۀ اکتساب داشتهاند. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نیز نشان میدهد که گروه با فاصلۀ آزمون یادداری 48ساعت، عملکرد بهتری در زمان عکسالعمل نسبت به گروه دیگر دارد. همچنین، خواب شبانه و داشتن استراحت با اجرای آزمون یادداری 48ساعت پس از جلسۀ اکتساب، مهارت فرایند تحکیم مبتنی بر ارتقای توالی حرکتی پنهان را تسهیل میکند.
