摘要：این پژوهش که با هدف بررسی اثر هشت هفته تمرینات شناختی بر انجماد راهرفتن و کارکردهای شناختی مرتبط با آن (کارکردهای اجرایی و بهرۀ حافظه) در بیماران پارکینسونی مبتلا به انجماد راهرفتن انجام گردید، از نوع نیمهتجربی با طرح پیشآزمون ـ پسآزمون و گروه کنترل بود. 14 بیمار پارکینسونی مبتلا به انجماد راهرفتن (مرحلۀ دو تا پنج مقیاس هوهن و یاهر) با میانگین سنی 92/10±21/60 بهصورت دردسترس انتخاب شدند و بهطور تصادفی به دو گروه کنترل (پنج مرد و دو زن) و تجربی (چهار مرد و سه زن) تقسیم گردیدند. گروه تجربی بهمدت هشت هفته در تمرینات شناختی شرکت کرد. انجماد راهرفتن، کارکردهای اجرایی و بهرۀ حافظه در پیشآزمون و پسآزمون بهترتیب بهوسیلۀ پرسشنامۀ انجماد راهرفتن، آزمون برج لندن و حافظۀ بالینی وکسلر اندازهگیری گردید. همچنین، دادهها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و واریانس چندمتغیره در سطح معناداری (0.05=α) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان میدهد که اثر یک دوره تمرینات شناختی بر میانگین کاهش امتیازات انجماد راهرفتن و افزایش امتیازات کارکردهای اجرایی و بهرۀ حافظه در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل معنادار میباشد. با توجه به یافتهها میتوان نتیجه گرفت که تمرینات شناختی میتوانند بهعنوان یک روش مداخلهای در بهبود انجماد راهرفتن، کارکردهای اجرایی و بهرۀ حافظۀ بیماران مبتلا به انجماد راهرفتن مؤثر باشند.
关键词：تمرینات شناختی;کارکردهای اجرایی;انجماد راه رفتن;بهرۀ حافظه;بیماری پارکینسون
