摘要：هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر فواصل زمانی مختلف تمرین‌آسایی بر تحکیم مبتنی بر ثبات و ارتقای حافظة آشکار می‌باشد. نمونۀ آماری پژوهش حاضر در سه گروه حافظة آشکار حرکتی (گروه‌های ارتقای با فاصله2ساعت، تداخل با فاصله2ساعت آزمون یادداری با فاصلۀh 2 و تداخل بافاصله 2 ساعت آزمون یادداری فوری)، سه گروه حافظة آشکار (گروه‌های 12 ساعت ارتقا، تداخل تأخیری با فاصلة h12 اجرای آزمون یادداری فوری و تداخل تأخیری h12 اجرای آزمون یادداری با فاصلۀh 12)، و سه گروه حافظة آشکار حرکتی (گروه‌های 48ساعت ارتقا، تداخل تأخیری با فاصلة h48 اجرای آزمون یادداری فوری و تداخل تأخیری h48 آزمون یادداری با فاصلةh 48) تقسیم شدند. این پژوهش شامل مراحل اکتساب و یادداری بود و تکالیف زمان واکنش زنجیره‌ای متناوب و زمان واکنش دو انتخابی بینایی مورد استفاده قرار گرفت. در فاز اول مطالعه، تحکیم مبتنی بر ارتقا و در فاز دوم، تحکیم مبتنی بر ثبات بررسی شد. نتایج فاز اول برای گروه‌های ارتقای دو ، ارتقای 12 و ارتقای 48 ساعت نشان داد تحکیم مبتنی بر ارتقا برای گروه حافظة آشکار 48 ساعت ارتقا رخ داده است. نتایج فاز دوم نیز نشان داد در هر سه گروه حافظة با فاصله تمرین آسایی 48 ساعت، گروه‌های تداخل تأخیری با فاصلة h12 اجرای آزمون یادداری فوری و تداخل تاخیریh 12 آزمون یادداری با فاصلةh 12 اثر تحکیم مبتنی بر ثبات رخ داده و در گروه‌های حافظة با فاصله تمرین آسایی دو ساعت (تداخل بعد از دو ساعت آزمون یادداری با فاصلة دو ساعت و تداخل بعد از دو ساعت آزمون یادداری فوری) اثر تداخل پس‌گستر ایجاد شده است. همچنین، یافته‌ها نشان داند حافظة مربوط به تکلیف، بعد از یادگیری مهارت و در مرحلۀ استراحت، ثبات، ارتقا و تحکیم می‌یابد.
