摘要：هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین مشاهده‌ای خودکنترلی و سطح مهارت الگو بر یادگیری سرویس بلند بدمینتون بود. 52 دانشجوی دختر (18 تا 26 سال) به‌طور تصادفی در یکی از چهار گروه: الف. الگوی ماهر - خودکنترل، ب. الگوی ماهر - جفت‌شده، ج. الگوی در حال یادگیری – خودکنترل٬ و د. الگوی در حال یادگیری - جفت‌شده٬ قرار گرفتند. مطالعه‌ی حاضر شامل پیش‌آزمون، اکتساب و آزمون یادداری بود. نتیجه و شکل حرکت به‌عنوان متغیرهای وابسته مورد اندازه‌گیری قرار گرفتند. متغیرهای مستقل شامل نوع الگو (ماهر یا در حال یادگیری) و شرایط تمرین (خودکنترل یا جفت‌شده) بود. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل کواریانس عاملی، یو- من- ویتنی و کروسکال والیس استفاده شد که در ارتباط با شکل حرکت، نتایج نشان داد که اثر اصلی نوع الگو، اثر اصلی شرایط تمرین و تعامل نوع الگو و شرایط تمرین در آزمون اکتساب و یادداری معنی-دار نبود. در خصوص امتیازات نتیجه، اثر اصلی نوع الگو در آزمون اکتساب معنی‌دار بود. گروه الگوی در حال یادگیری عملکرد بهتری را نسبت به گروه الگوی ماهر نشان داد، اما اثر اصلی شرایط تمرین در آزمون اکتساب معنی‌دار نبود. هم‌چنین، اثر اصلی نوع الگو، اثر اصلی شرایط تمرین و تعامل بین نوع الگو و شرایط تمرین در آزمون یادداری معنی‌دار نبود.
关键词：یادگیری مشاهده‌ای;تمرین خودکنترل;الگوی ماهر;الگوی در حال یادگیری
