摘要：هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر سطوح مختلف فعال‌سازی بر کنترل تولید نیروی پای برتر تکواندوکاران کشور بود. در این پژوهش، فعال‌سازی بهعنوان یک مهارت روانی که دارای تأثیرات فیزیولوژیک است استفاده شد و کنترل تولید نیرو، بهعنوان مؤلفه حس تمایز یا تشخیص حرکت در‌نظر گرفته شد. از‌میان تکواندوکاران مرد حاضر در لیگ برتر، تعداد 20 تکواندوکار با میانگین سنی (5/2± 24 سال) به‌صورت تصادفی انتخاب شدند.سطح هدایت الکتریکی پوست در حین اجرای تکلیف، بهعنوان شاخص انگیختگی و اختلاف مقدار نیروی تولیدی با مقادیر درخواستی، بهعنوان خطای تولید نیرو ثبت شد. برای تکلیف اعمال نیرو از دستگاه ایزوکنیتیک بایودکس استفاده شد.تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل واریان س یک‌طرفه به کمک نرم‌افزار spss نسخه 19 انجام شد. یافته‌ها تفاوت معنادار میان گروه‌های فعال‌سازی بالا و متوسط (0.007=P) و گروه‌های فعال‌سازی بالا و پایین (003.0=P) را نشان داد. همچنین تفاوت معنادار میان گروه‌های فعال‌سازی متوسط و پایین مشاهده نشد (0.851=P). نتایج، بیانگر تأثیر منفی افزایش دامنه تغییرات انگیختگی بر کنترل نیرو بود. به‌‌این‌صورت‌که همراه با کوچکتر شدن عدد مربوط به فعال‌سازی، توانایی تولید نیروی دقیق افزایش یافت.فعال‌سازی بالا می‌تواند سبب افزایش خطا در کنترل تولید نیرو و در‌نهایت، عملکرد نامناسب شود؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود برای بهبود عملکرد ورزشکاران به‌ویژه در سطوح بالای مهارتی، از روش‌های کنترل میزان انگیختگی استفاده شود.
关键词：فعال‌سازی;کنترل تولید نیرو;سطح هدایت الکتریکی پوست;حس تشخیص حرکت
