摘要：هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر زمان اجرای تمرین و اولین خواب شبانه بر بهبود مولفههای آشکار (دقت) و حرکتی (زمان‌بندی) تکلیف حرکتی متوالی زمان‌بندی‌شده بود. بدین منظور، 48 دانشجوی راست دست (25-19 سال) که کیفیت خواب مطلوبی داشتند، بر اساس آزمون‌های مهارت حرکتی ظریف دست و انگشتان پردو و زمان‌سنج واکنش ساده به سه گروه همگن تقسیم شدند. آزمودنی‌ها تحت سه شرایط تمرینی مختلف (زمان اجرای اولین جلسه تمرینی تا خواب شبانه متفاوت بود) در روز اول به تمرین تکلیف حرکتی متوالی زمان‌بندی شده پرداختند و در روز دوم در آزمون بازآزمایی شرکت کردند. برای ارزیابی بهبود مولفههای دقت و زمان‌بندی، 10 کوشش آخر روز اول و 10 کوشش اول روز دوم مقایسه شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، از آزمون‌های t وابسته و تحلیل واریانس یک‌راهه برای گروه‌های مستقل همراه با آزمون تعقیبی توکی در سطح معنا‌داری 05.=0 α استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد اولین خواب شبانه بعد از یک جلسه تمرین، باعث بهبود زمان‌بندی عناصر کوتاه و بلند در تکلیف حرکتی متوالی زمان‌بندی شده شد (0.05>P)؛ اما، بهبودی در دقت این عناصر ایجاد نکرد (0.05
