摘要：مقدمه: چاقی اختلال متابولیکی و سرمنشأ مشکلات سلامتی همچون بیماری‌های قلبی عروقی است. هدف این مطالعه مقایسه اثربخشی درمانهای شناختی رفتاری و مبتنی بر ذهنآگاهی در افزایش فعالیت و کاهش وزن افراد چاق مبتلا به بیماری گرفتگی عروق کرونر قلبی بود. روش: طرح پژوهش حاضر نیمهآزمایشیِ، از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیّه افراد چاق مراجعه‌کننده به کلینیک چاقی بیمارستان سینای تهران بود که هم‌زمان به بیماری عروق کرونری مبتلا بودند. 45 نفر با روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایشی با درمان شناختی رفتاری و درمان شناختی مبتنی بر ذهنآگاهی و یک گروه کنترل جای داده شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه فعالیت بدنی بک و شاخص توده بدنی در سه مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری گردآوری شد. داده‌ها با روش تحلیل واریانس آمیخته تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد، اثرات درون‌گروهی درباره شاخص توده بدنی و فعالیت بدنی معنادار بود، اما در ارتباط با اثرات بین‌گروهی، گروه‌های آزمایش تنها در فعالیت در اوقات فراغت تفاوت معنادار داشتند. نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه، می توان این طور بیان کرد که درمان شناختی رفتاری و درمان شناختی مبتنی بر ذهنآگاهی از طریق تغییر سبک زندگی و نیز شناخت‌های افراد می‌تواند منجر به کاهش وزن و افزایش فعالیت در افراد چاق مبتلا به بیماری‌های قلبی شود.
关键词：چاقی;تنگی عروق کرونر;درمان شناختی رفتاری;درمان شناختی مبتنی بر ذهنآگاهی
