摘要：انسان بدون هیچ‌گونه تغییر در تفکر و رفتار نمی‌تواند مشکلات محیطزیستی خود را حل کند. تحقیق حاضر به منظور بررسی عوامل مؤثر بر رفتار محیطزیستی شالیکاران شهرستان ساری به منظور پایداری شالیکاری صورت گرفته است. مطالعه حاضر از نوع تحقیقات کاربردی بوده که به روش همبستگی- توصیفی انجام گرفته است. جامعه آماری تحقیق شامل شالیکاران شهرستان ساری (24502N=) که تعداد 289 نفر از آنها بر اساس فرمول کوکران به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسش‌نامه استفاده شد که روایی آن توسط اساتید فن و صاحبنظران تأیید شد و برای سنجش پایایی پرسش‌نامه، پس از انجام آزمون مقدماتی تعداد 30 نسخه از آن توسط شالیکاران شهرستان میاندرود تکمیل شد. نتایج حاصل از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسش‌نامه مذکور 74/0 به دست آمد. نتایج نشان داد که 5/58 درصد از شالیکاران در حد متوسطی رفتار حفاظت محیطزیستی را دارا هستند. تحلیل همبستگی نشان داد که بین تعداد اعضای خانواده شالیکاران، عملکرد، کل درآمد سالانه شالیکاری در سال، ویژگی اجتماعی، روشهای آموزشی، نگرش و منابع اطلاعاتی با رفتار محیطزیستی رابطه معنیداری وجود دارد. تحلیل رگرسیون چندگانه گام‌به‌گام نیز نشان داد که سه متغیر روشهای آموزشی، کل درآمد سالانه شالیکاری در سال و میزان عملکرد محصول برنج 27 درصد واریانس سطح رفتارهای حفظ محیطزیستی شالیکاران را تبیین میکنند.
