摘要：با توجه به اینکه حساسیت جوامع درباره چالش‌های پایداری و گسترش آن در حال افزایش است، توسعه شهرهای پایدار به‌عنوان چالش دیگری توسعه یافته است در این میان همواره آموزش به‌عنوان یکی از ابزارهای توسعه پایداری مطرح می‌گردد. در برنامه‌ریزی و اجرای آموزش برای پیشرفت پایدار، مدارس نقش گسترده‌ای ایفا می‌نمایند. هدف از این تحقیق ایجاد یک چارچوب و رتبه‌بندی مؤلفه‌های مربوط به مدارس پایدار در راستای توسعه شهرهای پایدار در ایران است. تحقیق حاضر از نوع آمیخته و اکتشافی می‌باشد که در دو فاز کمی و کیفی اجرا شده است که در فاز کیفی شاخص‌های مربوط به مدارس پایدار که توسط مطالعه متون و نظرخواهی خبرگان استخراج‌شده است و در فاز کمی، تعیین وزن متغیرهای استخراجی، با استفاده از روش ANP و با پاسخگویی 20 تن از متخصصین این حوزه انجام گردید. پس از تجزیه‌وتحلیل پرسش‌نامه مقایسات زوجی به کمک نرم‌افزار EXCEL و Super Decision وزن شاخص‌ها مشخص گردید. نتایج تحلیل نشان داده است که: مؤلفه دانش‌آموز با وزن (33017/0)، معلم (29086/0)، برنامه درسی (12801/0) سازمان مدرسه (11942/0)، آموزش (11382/0)، ارتباطات (01772/0) به ترتیب دارای بیشترین تأثیر بر تلفیق مؤلفه‌های پایداری مدارس در طراحی شهر پایدار هستند. با توجه به رسالت آموزش‌وپرورش در پایداری و رشد شهرهای پایدار و در راستای حرکت تدریجی مدارس به سمت پیشرفت پایدار، تغییرات مطابق با معیارهای مدارس ضروری است؛ و می‌تواند به‌عنوان یکی از مؤلفه‌های اولویت‌دار توسعه شهرهای پایدار موردتوجه قرار گیرد.
