出版社：University of Tehran Electronic Journals Database
摘要：هدف: ریسک سیستمی زمانی اتفاق میافتد که شکست یا بحران در یک بخش از بازار به دیگر بخشها سرایت کند و به بحرانی فراگیر تبدیل شود؛ به گونهای که زیان یک یا چند نهاد مالی مهم و اثرگذار به سایر نهادها نیز منتقل شود. در نظام مالی هر کشوری شناسایی دقیق و بهموقع ریسک سیستمی با هدف پیشگیری از وقوع بحرانِ مالی ضرورتی انکارناپذیر است. بنابراین در پژوهش حاضر، ریسک سیستمی در نظام مالی کشور ارزیابی شده است. روش: در پژوهش حاضر با استفاده از روش شبکه علیت گرنجر، ریسک سیستمی در نظام مالی کشور، شامل بانکها، شرکتهای سرمایهگذاری و بیمه در فاصله زمانی 1390 تا 1396 ارزیابی شده است. یافتهها: نتایج پژوهش نشان میدهد بخش بانکی و بیمه بهترتیب دارای بیشترین و کمترین میزان ریسک سیستمی هستند. همچنین مشخص شد که میزان ارتباط سیستمی بین نهادهای مالی در گذر زمان تغییر میکند. در بررسی اعتبار نتایج پژوهش، با استفاده از رگرسیون رتبهای مشخص شد که نتایج استخراج شده از اعتبار کافی برخوردارند. نتیجهگیری: بخش بانکی دارای بیشترین درجه تأثیرگذاری بر سایر بخشهاست که این موضوع بر بالا بودن ریسک سیستمی در بخش بانکی دلالت دارد. به بیان دیگر، بخش بانکی بهعنوان جزئی از نظام مالی کشور نسبت به سایر بخشها اهمیت سیستمی بیشتری دارد و در صورت وقوع بحران مالی در این بخش، بهعلت تأثیرگذاری به نسبت بالای آن، بهراحتی میتواند به سایر بخشها سرایت کند.
