出版社：University of Tehran Electronic Journals Database
摘要：هدف: هدف این پژوهش بررسی تأثیر محدودیت فعالیتهای غیربانکی و بنگاهداری بانکها بر وضعیت نقدینگی صنعت بانکداری در 107 کشور در حال توسعه در بازه زمانی سال 2000 تا 2012 است. روش: متغیر وابسته پژوهش نسبت داراییهای نقد و سرمایهگذاریهای کوتاهمدت بر سپردههای دیداری و بدهیهای کوتاهمدت بانکهاست. متغیرهای مستقل عبارتاند از: محدودیت فعالیتهای مالی غیربانکی و بنگاهداری بانکها شامل فعالیت در زمینه بیمه، بورس، املاک و مستغلات و سرمایهگذاری در شرکتهای غیرمالی (بنگاهداری). علاوه بر این، در پژوهش حاضر تأثیر متغیرهای کلان اقتصادی و خاص ـ صنعت کنترل میشود. با توجه به نامانایی متغیرها در سطح و مانایی در تفاضل اول و وجود همانباشتگی بین متغیرهای پژوهش، می‌توان از تحلیل پویای دادههای تابلویی و روش GMM برای تحلیل دادهها استفاده کرد. یافتهها: بر اساس یافتهها، بهطور کلی بین میزان سختگیری مقررات منع فعالیت مالی غیربانکی و مقررات سهامداری شرکتهای غیرمالی (بنگاهداری) با نقدینگی بانکها، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد؛ اما بین مقررات فعالیت در بازار سرمایه، فعالیت در بازار بیمه و فعالیت در بازار املاک و مستغلات بهطور مجزا با نقدینگی بانکها، رابطه معناداری مشاهده نشد. نتیجهگیری: نتایج پژوهش نشان میدهد، سختگیرانهتر شدن مقررات منع فعالیتهای مالی غیربانکی (بورس، بیمه و املاک) بهطور کلی تأثیر مثبت معناداری بر وضعیت نقدینگی بانکها میگذارد. همچنین ساختار مقرراتی سختگیرانهتر در خصوص فعالیت بنگاهداری بانکها، ارتباط مثبت و معناداری با افزایش نقدینگی دارد.
