出版社：University of Tehran Electronic Journals Database
摘要：پس از انتشار مقالۀ مارکویتز در سال 1952، یافتن بهترین راه برای بهینهسازی پرتفوی بین فعالان صنعت مدیریت سرمایهگذاری اهمیت مضاعف پیدا کرد و به همین منظور روشهای زیادی برای انتخاب سبد سهام معرفی شدند. این مقاله به انتخاب پرتفوی بهینۀ سهام با استفاده از تکنیکهای نوین برنامهریزی آرمانی، یعنی دو تکنیک برنامهریزی فرا آرمانی (Meta-GP) و برنامهریزی آرمانی ترتیبی توسعهیافته (ELGP) پرداخته است. هر دو مدل به دنبال حداکثرسازی بازدهی و نقدشوندگی و همچنین به حداقل رساندن بتا و ریسک سهام شرکتها برای تشکیل پرتفوی بهینهاند. در نهایت دو پرتفوی بهدست آمده با مقدار بازدهی هر یک مقایسه شد. این پژوهش در بازار بورس اوراق بهادار تهران اجرا شده است. بازدهی کل پرتفوی در مدل برنامهریزی آرمانی ترتیبی توسعهیافته 678/21 درصد و در برنامهریزی فرا آرمانی 172/20 درصد است.
